معنی رستخیز کردن - جستجوی لغت در جدول جو

رستخیز کردن

لغت نامه دهخدا

(تَ فَحْ حُ کَ دَ)

بمجاز، فریاد کردن:
دشمنان را به حال خود بگذار
تا قیامت کنند رستاخیز.
سعدی.
و رجوع به رستاخیزشود

(تَ دَ / دِ گَ تَ)

مخفف رستخیز افکندن. رستاخیز افکندن. هنگامه برپا کردن. غوغا افکندن. محشر بپا کردن:
گو پیلتن دید با تیغ تیز
فکنده بدان رزمگه رستخیز.
اسدی.
و رجوع به رستخیز افکندن و رستخیز برآوردن و رستخیز شود

لغت نامه دهخدا

رستخیز آوردن

(تَ فَرْ رُ کَ دَ)

بلا و سختی و مصیبت آوردن:
تیغ ابروی تو بر من رستخیزآرد فکیف
روزها شد تا نفرمودی سلامم را جواب.
انوری.
و رجوع به رستخیز برآوردن و رستخیز افکندن شود

لغت نامه دهخدا

سرتیز کردن

(حَلْ لا کَ دَ)

ساختن. بهم بافتن. سرهم کردن:
پریرخ زآن بتان پرهیز میکرد
دروغی چند را سرتیز میکرد.
نظامی.
، فروبردن. داخل کردن:
سنان بر سینه ها سرتیز کرده
جهان را روز رستاخیز کرده.
نظامی

لغت نامه دهخدا

رستخیز شدن

(تَ دَ / دِ شُ دَ)

غوغا شدن. شور و ولوله برپا گشتن. هنگامه بپا شدن. قیامت شدن:
داد از آن سلطان که هرجا خیمۀ بیداد زد
رستخیزی شد که از خاک شهیدان ناله خاست.
شانی مشهدی (از ارمغان آصفی)

لغت نامه دهخدا

ستیز کردن

(دَ)

جدال کردن. لجاج کردن. خصومت. منازعت. نزاع. مناقشه:
چو چیره شدی بی گنه خون مریز
مکن با جهاندار یزدان ستیز.
فردوسی.
بهنگام، کردن ز دشمن گریز
به از با تن خویش کردن ستیز.
فردوسی.
یکی کرد بر پادشاهی ستیز
بدشمن سپردش که خونش بریز.
سعدی (بوستان)

لغت نامه دهخدا

ستیز کردن

مجادله کردن، پرخاش کردن، جدال کردن، پیکار کردن، خصومت ورزیدن، معارضه کردن، کشمکش کردن، منازعه کردن، نبرد کردن

فرهنگ واژه مترادف متضاد

معنی رستخیز کردن - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما